Daar hoog in de bergen, in de rust van de natuur, dicht bij
de wolken en de zon, daar voelde ik jou, daar hoorde ik jou en daar was ik jou.
Jij, diegene die ik kwijt raak, waarvan ik soms denk dat zij
niet meer bestaat. De druk, de spanning, de prikkels ze duwen jou weg.
Maar daar, daar vind ik jou terug. De stilte in de vroege
ochtend laat mijn oren gonzen, het bloed stijgt naar mijn hoofd, de blos komt
terug op mijn wangen, mijn longen branden van de zuurstof, mijn ogen beginnen
te twinkelen, mijn mond ontspant zich in een glimlach, mijn hoofd wordt leeg en
dan, dan voel ik jou. De zonsopgang
boven de bergen, mijn lichaam vol energie. De bossen, de dieren, de rotsen, ik
voel mijzelf vrij. Geniet van de eenvoud, het leven. Eindelijk! De strijd is
niet verloren, jij bent er nog en jij zult er altijd zijn.
En dan, de zonsondergang, de drukte, de strijd, de ellende
en de vele vele prikkels, langzaam aan verdwijn jij weer. Word jij weer
weggeduwd, ver weg….maar opgeven doe ik jou niet! Er komt een tijd dat alleen
jij er bent, of beter gezegd….ik, mijzelf. Want daar, hoog in de bergen, in de
rust van de natuur, daar was ik mijzelf en die persoon wil ik altijd zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten