Weer thuis van Tsjechië: Het dagelijkse leven begint weer.

Weer thuis van Tsjechië: Het dagelijkse leven begint weer.

Thuis zijn heeft ineens een hele andere betekenis. Ik voel mij als in het huis wat wij twee en een half jaar geleden gekocht hebben. Ik voel mij op de plek die ik als soort van gevangenis noem. Een hele vreemde gewaarwording. Oh de zondag was fijn, natuurlijk, ik zag mijn geliefde pony’s weer en onze vrienden. Maar weer thuis voelde het wederom als sleur. Niet het leven wat ik wil.

Gek genoeg begon de maandag al niet veel beter. De haast, de kinderen die weer naar school moesten, het werken (al had ik dat de vorige week ook gewoon gedaan), het op en af rijden voor afspraken, het regelen van zaken, het alles moet.....Het greep mij naar mijn keel. Ondanks dat dit al jaren mijn leven is voelt het steeds minder als mijn leven.

Nu kan iedereen beginnen te denken dat ik hulp nodig heb, dat ik echt in een zware depressie val of zelfs gek aan het worden ben. Dit is niet zo. Ik ben het strakke, stressvolle en vooral saaie leven gewoon beu. Dagelijkse taken vielen mij deze week dan ook extreem zwaar. Terwijl de kinderen op school zaten deed ik niet veel meer dan wat was draaien en zorgen dat er eten was. Verder hield ik mij bezig met mijn werk.....voordeel, een leuk inkomen, nadeel, enorm veel rommel.

 

Woensdag was een feestdag en om even mijn gedachten te verzetten zijn wij met ons gezin naar mijn broertje en mijn petekindje gegaan waar wij Sint
Maarten mee vierden. Het was een gezellige avond waardoor mijn hoofd langzaam maar zeker weer wat lichter werd en waardoor ik weer naar de toekomst kon kijken.

Donderdag besloot ik dat ik wel genoeg heimwee had gehad en begon ik dan ook vol frisse moed (naja eigenlijk om een nachtmerrie te verdrijven die mij niet los liet) aan het schoonmaken van de benedenverdieping. Tenslotte moeten wij nog foto’s maken om ons huis te koop te zetten. Met mokken kom je dan niet zover natuurlijk. De avond lekker rustig met de man op de bank gelegen en gesproken over onze volgende stappen.....en die volgende stappen heb ik dan vandaag maar eens uitgevoerd.

Mijn blog bijgewerkt, want er waren nog wat onbeschreven zaken, heel wat makelaars aangeschreven en aangegeven naar wat wij precies op zoek zijn en een mailtje naar de bank in Tsjechië met wat informatie vragen. En eerlijk is eerlijk, mijn vrijdag de dertiende was de beste (geestelijke) dag deze week!

Vanavond kwam mijn papa langs, ook hij had deze week een baal week. Zou het dan toch niet alleen aan mij liggen? De berglucht deed goed en buiten wat dingen bezichtigen en het feit dat mijn man de hele week vrij was, hebben wij toch een vrij normaal leven geleid....en ik merk nu dat ik mijzelf daar sowieso veel actiever voelde en veel beter kon ademhalen. Zegt dat niet iets? Ondertussen had hij, net als ik, ook al eens rondgekeken voor een passende huurwoning en kwamen wij bij dezelfde dingen uit. Heel apart haha.

 Maar goed, ondertussen zijn er natuurlijk nog meer zaken uit te zoeken. Hoe precies met verzekering? Hoe precies met de verkoop van de woning ect. Maar, we gaan er gewoon weer voor en zien het dagelijkse leven hier, nog thuis, als een must do voor een nieuwe toekomst en het leven wat wij wensen te gaan leven in ons nieuwe en gevoelsmatige echte thuis, in de bergen.