Laatste dag ontdekkingsreis Tsjechië: Cesky Krumlov en Divci Kamen.

Laatste dag ontdekkingsreis Tsjechië: Cesky Krumlov en Divci Kamen.

De laatste dag wilden wij nog ten volle genieten van het Tsjechische schone in de buurt. Man en ik waren vroeg opgestaan en vertrokken met zijn tweetjes naar de plaatselijke pekař (bakker). Vol  goede moed stapten wij binnen. We werden vriendelijk begroet, maar de vriendelijkheid was vrij snel weg toen mijn man vroeg: „Sprechen Sie Deutsch?“ Op zijn meest beste Duits dus haha. Mevrouw antwoordde direct vrij nors: „Ne!“

Hmm, dan maar op zijn netst en best Tsjechisch dacht ik bij mijzelf dus: „Prosim, dvacet pistolet.“ Blijkbaar verstond ze dit en vond ze het wel netjes want ze antwoordde in het DUITS of wij twintig broodjes wilde hebben. Ik ben dan niet zomaar uit het veld te slaan dus antwoordde: „Ano“ Ze begon ze netjes in een papieren zak te steken en vroeg in het Duits of wij nog iets wilde....ehhh jah...“Pet“ en ik wees gebakjes aan. Ook die werden ingepakt. En? Ehh Tri van die anderen J

Ze wenstte ons een fijne dag en met een „Na shledanou“ vertrokken wij al lachend uit de winkel. Je maakt soms de gekste dingen mee.

Na het ontbijt vertrokken wij naar Cesky Krumlov. Allereerst naar de bank. We kwamen tenslotte ook nog om een stapje dichter bij de emigratie plannen naar Tsjechië te komen. Vriendelijk werden wij geholpen door Engelstalig personeel en binnen een uur hadden wij een schat aan informatie plus een bankrekening geopend. Heel fijn! Goed geholpen bij de CSOB bank.

Daarna genieten van het tweede deel van de stad.

Je gaat toch anders kijken wanneer je beseft dat dit de omgeving gaat worden waar wij ons willen verstigen. De muurschilderingen leken feller, mooier en meer betekenis te hebben. Natuurlijk was dat gewoon de euforie, want er was niks veranderd of aangepast in die paar dagen ;)

De kinderen wilden graag het museum of Torture in. Dus daar binnen gegaan. Het was....tsja, akelig. Zeker de onthoofding was misschien een beetje teveel voor onze jonge kinderen. Aan de andere kant, ze hebben er gelukkig geen nachtmerries aan over gehouden. Het was, ondanks dat mijn hand fijngeknepen werd, toch een interessante ervaring. Best een aanrader, voor tussendoor of eens bij slecht weer....

Nadat wij nog eens langs een basisschool waren gewandeld, dus meer de wijk in, besloten wij richting Polzov te rijden. Tot mijn vader besloot dat hij de ruine van Dívčí Kámen, oftewel Meisjessteen wilde bezichtigen. Het begon toen al wat te schemeren, maar hop, we gingen.

Het Dívčí Kámen, oftewel Meisjessteen

Het kasteel van Divci Kamen is gebouwd in opdracht van de Rosenberg familie en dit in het jaar 1349. Het was een levendig kasteel en is maar liefst vijfhonderd jaar bewoond geweest. Het bevindt zich op een prachtige plek, midden in de natuur en bovenop een rotsklif. De Křemžský Vltava stroomt hier samen en gelukkig hebben wij hier nog een kleine blik op kunnen werpen voor het donker werd. Daarna hoorden wij het alleen nog maar.

Na het vijfhonderjarig gebruik is het kasteel langzaam aan afgebrokkeld en vervallen en bestaat het nu enkel nog als een geweldig uitgebreide ruïne  van Tsjechië. Het is gelegen in het beschermd natuurgebied van Blanský Les waar je prachtig kan wandelen. Wij gaan hier dan ook zeker nog eens terugkomen. Wie weet om de volledige Třísov-Dívčí Kámen-Holubov van ongeveer een kilometer of vier te wandelen. Er schijnen namelijk onderweg nog wat mooie bezienswaardigheden te zijn, maar hier zijn wij niet meer aan geraakt.

Het was een vreemde ervaring, mede omdat ik in het Kasteel ineens de rozenhandcréme van mijn overleden moeder rook, ik heb dit ook aan mijn vader, man en kids laten ruiken om zeker te zijn dat ik het mijzelf niet inbeeldde…..ik gebruik het namelijk zelf nooit! Het was toch wel mooi…ondanks dat mijn nekharen overeind stonden.

In het donker de weg weer afdalen (lees, rotsblokken) was wel een uitdaging, maar we hebben het overleefd. Het was een fijne afsluiter van onze ontdekkingsreis….en…..omdat wij in december onze bankpassen moeten ophalen gaan mijn man en ik 21 december weer terug, uit noodzaak geboren maar absoluut geen enkele straf! Voor 2 daagjes, maar wij verheugen ons er nu al op.